نه هرگز نفرینت نمی کنم
فقط می خواهم آنقدر سرو شوم
که تو حتی نتوانی سایه مرا
در اغوشت بگیری !

اخه چه جوری چه جوری قبول کنم بی انصاف که باید کنار اون باشی من اینجا بی تفاوت تو هرشب تو اغوشش جاشی

نمی دانی چه دلتنگم
چه بی تابم
چه غمگینم چه تنهایم
تو را هر شب صدا کردم
نمی بینی نمی خوابم
بیا تا باورت گردد
که بی تو کمتر از خاکم
ولی با تو به افلاکم
بیا با آرزوهایم
بسازم خانه ای در دل
سراغم را نمی گیری
مگر بیگانه ای با دل؟

آرزو دارم بفهمی درد را ... تلخی برخوردهای سرد